آنچه در این سطور برای شما نقل می کنیم ، بیتکی چند است از چند تن ندیم‌شیوه و دلقکی‌پیشه که پیش از ما می‌زیسته‌اند: 

طنز یکی از شاخه‌های ادبیات انتقادی و اجتماعی است که در ادبیات کهن فارسی، به عنوان نوع ادبی ‌مستقل شناخته نشده و مرزهای مشخصی با دیگر مضمون‌های انتقادی و خنده‌آمیز چون "هجو"، "هزل" و "مطایبه" نداشته است.

در عرصه‌ی طنز، هر چیزی در موقعیتی شگفت‌انگیز قرار می‌گیرد. 

در بطن تاریخ پرفراز و نشیب ایران، آنجا که حرف پایداری اندیشه و قیام علیه استبداد و استعمار به میان می‌آید، 

هر اصطلاحی را با ضد آن بهتر می‌توان شناخت و تعریف کرد.

عمران صلاحی از شاعرانی است که هم در شعر جدی و هم در عرصه‌ی طنز، نگاهی اجتماعی و انتقادی دارد 

طنز در دوره‌ی مشروطیّت یکی از بهترین راه‌های اظهار عقیده‌ بوده‌ است. 

در این گفتار كوشش شده است رباعیات حكیم عمر خیام از دیدگاه طنزپردازی بررسی و نقد شود تا عوامل و چگونگی طنزپردازی او فراروی خواننده قرار گیرد.

در تاریخ پرفراز و نشیب ایران زمین، بسیار بوده‌اند بزرگانی که زندگانی خود را وقف کرده‌اند 

كتاب با مقدمه آغاز می‌شود و پس از ارائه‌ی نمونه‌هایی چند از طنز در ادب كهن فارسی، طی سه بخش، خنده‌سازان و خنده‌پردازان را معرفی می‌كند.