نیشتر
آنچه در این سطور برای شما نقل می کنیم ، بیتکی چند است از چند تن ندیمشیوه و دلقکیپیشه که پیش از ما میزیستهاند:
طنز یکی از شاخههای ادبیات انتقادی و اجتماعی است که در ادبیات کهن فارسی، به عنوان نوع ادبی مستقل شناخته نشده و مرزهای مشخصی با دیگر مضمونهای انتقادی و خندهآمیز چون "هجو"، "هزل" و "مطایبه" نداشته است.
در عرصهی طنز، هر چیزی در موقعیتی شگفتانگیز قرار میگیرد.
در بطن تاریخ پرفراز و نشیب ایران، آنجا که حرف پایداری اندیشه و قیام علیه استبداد و استعمار به میان میآید،
هر اصطلاحی را با ضد آن بهتر میتوان شناخت و تعریف کرد.
عمران صلاحی از شاعرانی است که هم در شعر جدی و هم در عرصهی طنز، نگاهی اجتماعی و انتقادی دارد
طنز در دورهی مشروطیّت یکی از بهترین راههای اظهار عقیده بوده است.
در این گفتار كوشش شده است رباعیات حكیم عمر خیام از دیدگاه طنزپردازی بررسی و نقد شود تا عوامل و چگونگی طنزپردازی او فراروی خواننده قرار گیرد.
در تاریخ پرفراز و نشیب ایران زمین، بسیار بودهاند بزرگانی که زندگانی خود را وقف کردهاند
كتاب با مقدمه آغاز میشود و پس از ارائهی نمونههایی چند از طنز در ادب كهن فارسی، طی سه بخش، خندهسازان و خندهپردازان را معرفی میكند.